Εταιρική Συνενοχή στην Ισραηλινή Διοικητική Κράτηση: G4S

Click here for PDF

Εταιρική Συνενοχή στην Ισραηλινή Διοικητική Κράτηση: G4S

Αποτέλεσμα της συγχώνευσης των Group 4 Falck και Securicor που έλαβε χώρα το 2004, η G4S είναι η μεγαλύτερη εταιρεία ασφάλειας στον κόσμο, με επιχειρήσεις σε 125 χώρες [1]. Δραστηριοποιείται στην Παλαιστίνη και στα εδάφη του 1948 μέσω της θυγατρικής της , G4S Israel[2]. Το 2007, η G4S υπέγραψε συμβόλαιο με την Ισραηλινή Σωφρονιστική Αρχή για να παρέχει συστήματα ασφαλείας και υπηρεσίες σε όλες τις μεγάλες Ισραηλινές φυλακές και στα κέντρα κράτησης. Επί του παρόντος, η G4S εξυπηρετεί συγκεκριμένο αριθμό κέντρων κράτησης και φυλακών, όπου κρατούνται Παλαιστίνιοι υπό διοικητική κράτηση, χωρίς κατηγορίες ή δίκη για περίοδο έξι μηνών, η οποία δύναται να ανανεωθεί επ’ αόριστον.

Φυλακές& Κέντρα κράτησης: Η G4S παρέχει συστήματα ασφάλειας στις φυλακές Ketziot, Damon και Meggido, καθώς και στα κέντρα κράτησης και ανάκρισης Ρωσικό Στρατόπεδο (Al-Moskobiyeh) και Kishon (Al-Jalameh) [3]. Η G4S είναι υπεύθυνη για τα συστήματα ελέγχου και επίβλεψης αυτών των εγκαταστάσεων, καθώς και για τα συστήματα επισκέψεων και CCTV [4]. Η G4S παρέχει επίσης συστήματα ασφάλειας και ένα κεντρικό δωμάτιο ελέγχου στο στρατόπεδο Hasharon- φυλακή Rimonim, το οποίο περιλαμβάνει πτέρυγα για Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατουμένους. [5]

Συνενοχή στα βασανιστήρια: Τα κέντρα Al-Moskobiyeh και Al-Jalameh, τα οποία εξυπηρετούνται από την G4S, φημίζονται για την χρήση βασανιστηρίων, στα οποία υποβάλλονται ακόμα και παιδιά [6]. Για παράδειγμα, το 2013, ο κρατούμενος Arafat Jaradat απεβίωσε ως αποτέλεσμα των βασανιστηρίων που υπέμεινε στα χέρια των Ισραηλινών ανακριτών στο Al-Jalameh [7]. Ο διοικητικός κρατούμενος Loai Ashqar είχε τρεις από τους σπόνδυλούς του σπασμένους λόγω των βασανιστηρίων που υπέστη στο Al-Jalameh το 2005, με αποτέλεσμα την μόνιμη παράλυση του αριστερού του ποδιού [8]. Σύμφωνα με τον Ισραηλινό στρατιωτικό νόμο, οι κρατούμενοι μπορούν να κρατούνται για ανάκριση μέχρι και 60 ημέρες χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρο, εμποδίζοντας επιτυχημένα κατάλληλους ελέγχους επί των μεθόδων ανάκρισης.

Στρατιωτικά Δικαστήρια: H G4S εγκατέστησε και λειτουργεί ένα κεντρικό δωμάτιο διοίκησης και περιφερειακά συστήματα άμυνας στην φυλακή Ofer στην Δυτική Όχθη[9], το οποίο επίσης στεγάζει το Ισραηλινό στρατιωτικό δικαστήριο που εκδίδει τις εντολές διοικητικής κράτησης.

Διοικητικοί Κρατούμενοι: Όλες οι φυλακές και τα κέντρα κράτησης που εξυπηρετούνται από την G4S έχουνε στεγάσει διοικητικούς κρατουμένους. Την 1^η Μαρτίου 2013, υπήρχαν 70 διοικητικοί κρατούμενοι στην Ketziot, 56 στην Ofer και 27 στην Megiddo.

Κράτηση στα εδάφη του 1948: Τα κέντρα Ketziot, Megiddo, Al-Jalameh, Al-Moskobiyeh, και Hasharon-Rimonim βρίσκονται όλα στα εδάφη του 1948. Η πολιτική του Ισραήλ να κρατάει πολιτικούς κρατούμενους μακριά από την Δυτική Όχθη και την Γάζα σε αυτές τις φυλακές είναι παράνομη σύμφωνα με τον διεθνές δίκαιο, όπως συγκεκριμένα ορίζει το άρθρο 76 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης, το οποίο απαγορεύει την μεταφορά κρατουμένων από τα κατεχόμενα εδάφη. Αυτή η μεταφορά, σε συνδυασμό με το σύστημα περιορισμένων αδειών που χρησιμοποίει το Ισραήλ, σημαίνει ότι πολλοί από τους κρατούμενους δέχονται λίγες, ή καθόλου, επισκέψεις από συγγενείς[10].

Έκκληση για δράση: Τον Απρίλιο του 2012, όταν χιλιάδες Παλαιστίνιοι προέβησαν σε απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την διοικητική κράτηση, την σωφρονιστική απομόνωση, και τους περιορισμούς στις οικογενειακές επισκέψεις, 12 Παλαιστινιακές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών κάλεσαν το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης να θεωρήσει την G4S υπεύθυνη για την ενεργή συμμετοχή στις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που λαμβάνουν χώρα στις Ισραηλινές φυλακές και κέντρα κράτησης[11]. Η έκκληση για δράση είναι μέρος της Παλαιστινιακής καμπάνιας για Μποϋκοτάζ, Από-επένδυση και Ποινές ενάντια στο Ισραήλ.

Αποτελεσματικότητα της Διεθνούς Πίεσης: Η διεθνής δράση ενάντια στην G4S συνετέλεσε στην μείωση των συμβολαίων της εταιρείας με οργανισμούς στην Ευρώπη, μεταξύ των οποίων το Πανεπιστήμιο του Όσλο, η Ένωση Φοιτητών του Πανεπιστημίου του Dundee και η Βρετανική εταιρεία ενέργειας Good Energy[12]. Αρκετές Ολλανδικές φιλανθρωπικές οργανώσεις έχουν ανακοινώσει ότι δεν θα δέχονται πλέον δωρεές από την G4S. Η G4S έχει αποδείξει ότι είναι ευαίσθητη στην δημόσια πίεση, δεσμευόμενη ότι θα αποσυρθεί από συμβόλαια που εξυπηρετούν εποικισμούς και σημεία ελέγχου στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Ωστόσο, δεν έχουν δημοσιευθεί ακριβείς ημερομηνίες για τον τερματισμό των συμβολαίων και η G4S έχει αγνοήσει παντελώς την κριτική που της έχει ασκηθεί για τον ρόλο της στις παροχές υπηρεσιών στις φυλακές εντός των εδαφών του 1948 και της Δυτικής Όχθης. [13]

Προφίλ των Παιδιών υπό Διοικητική Κράτηση:

Emad Al-Ashhab: Στην ηλικία των 17, ο Emad συνελήφθη και κρατήθηκε για σχεδόν ένα χρόνο με τέσσερις διαδοχικές περιόδους διοικητικής κράτησης. Την ημέρα της σύλληψης του, Ισραηλινοί στρατιώτες κάλυψαν το πρόσωπο του με μία μάλλινη τσάντα, έδεσαν τα χέρια και τα πόδια του, και τον χτύπησαν σε όλο του το σώμα με ένα ξύλο. Του έκαψαν επίσης τα χέρια με τσιγάρα.[14] Σε μία έρευνα που διεξήχθη το 2000-2001 από την Διεθνή Υπεράσπιση Παιδιών με 50 περιπτώσεις ανήλικων κρατουμένων, 100% των παιδιών που ερωτήθηκαν είχαν υποστεί βασανιστήρια και 95% είχαν χτυπηθεί από στρατιώτες κατά την σύλληψη τους. [15] Ο Emad κρατήθηκε στην Φυλακή Ofer, που εξυπηρετείται από την G4S.

Salwa Salah: Η Salwa ήταν 16 χρονών όταν συνελήφθη βίαια από το σπίτι της στην Βηθλεέμ από Ισραηλινούς στρατιώτες και μέλη του Ισραηλινού Οργανισμού Ασφάλειας. Παρέμεινε για 7 μήνες υπό διοικητική κράτηση στην Φυλακή Damon, που εξυπηρετείται από την G4S. Αφού επισκέφθηκε την Salwa στην φυλακή, η μητέρα της θυμάται: « Έκλαιγε και με παρακαλούσε να την βοηθήσω να βγει και να γυρίσει σπίτι. Έλεγε συνέχεια ότι δεν είχαν ασκηθεί κατηγορίες εναντίον της κι ότι βρισκόταν στην φυλακή χωρίς λόγο. Ήθελε να επιστρέψει στο σχολείο και ήταν πολύ στεναχωρημένη που έχανε τα μαθήματα […] Ένιωθα τον εαυτό μου να πνίγομαι γιατί ήξερα ότι θα έπρεπε να αφήσω την κόρη μου πίσω σε αυτό το άθλιο μέρος. Ήμουν τόσο αναστατωμένη που άρχισα να κλαίω. Μετά από 30 λεπτά, οι δεσμοφύλακες άρχισαν να μας φωνάζουν για να φύγουμε από το κτίριο αμέσως. Σαν να ήμασταν ζώα» .”[16]