Het gebruik van administratieve detentie wereldwijd
Administratieve detentie is een procedure die toestaat dat personen gearresteerd en gedetineerd worden door de staat, zonder aanklacht of proces, meestal vanwege vermeende ‘veiligheidsredenen’. Administratieve detentie wordt doorgaans gedefinieerd als detentie, en gebeurt onder het uitvoerend gezag wanneer een administratieve, militaire of ministeriële autoriteit uitsluitend zeggenschap heeft over de aanhoudingsbevelen, zelfs indien er een rechterlijke beroepsprocedure bestaat. [1]
Ook wel aangeduid als ‘preventieve hechtenis’ of ‘internering’ wordt administratieve detentie vaak gebruikt, niet als straf voor vroegere overtredingen, maar kennelijk ook om toekomstige overtredingen van de wet te voorkomen. In veel gevallen kunnen orders tot administratieve detentie onbeperkt verlengd worden, zonder ook maar enig bewijs aan te leveren of een proces te houden.
Gedetineerden worden doorgaans onder toezicht van het leger of de inlichtingendiensten gesteld.
Onbepaalde administratieve detentie - momenteel vastgelegd in de Israëlische, Amerikaanse, Australische, Jordaanse, Britse, Maleisische en Singaporese wet - is tegen het internationaal recht, wat bepaalt dat administratieve detentie alleen kan plaatsvinden in noodsituaties en wanneer er een reële en onmiddellijke bedreiging van de staatveiligheid is en dat zijn per definitie geen situaties die onbepaalde tijd duren. [2]
Administratieve detentie verandert ook de fundamentele wettelijke procedures voor gedetineerden, vastgelegd in het ‘Internationale Verdrag Inzake Burgerrechten en Politieke Rechten’, naast andere internationale verdragen. Het ontkent het recht van gedetineerden om te worden geïnformeerd over de redenen op het moment van arrestatie, alsmede het recht om tijdig geïnformeerd te worden over alle aanklachten tegen de gedetineerde.[3] Het ondermijnt ook het vermoeden van onschuld en het recht om te zwijgen en ontzegt de gedetineerde de toegang tot een eerlijk proces.
Het ondermijnt de fundamentele mensenrechten van gedetineerden en hun families.
In de praktijk hebben een groot aantal landen - democratische en niet democratische - hun toevlucht genomen tot administratieve detentie als middel ter bestrijding van ‘terrorisme’, immigratiecontrole, bescherming van het heersende regime of een combinatie daarvan.
In veel gevallen rapporteren gevangenen die onder administratieve detentie zijn, inclusief kinderen, dat ze vaak onderworpen zijn aan foltering en andere manieren van mishandeling zoals slaan, langdurige ondervragingen en het onthouden van slaap. Dit is in strijd met het VN-verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling.
Het is waarschijnlijk dat veel landen een aantal vormen van administratieve detentie uitoefenen, op zeer beperkte en illegale basis. Dit rapport geeft een overzicht van systematische - en in bijna alle gevallen, gelegaliseerde - praktijken van administratieve detentie in tweeëntwintig landen, die beperkt vergelijkbaar zijn met de administratieve detentie die wordt toegepast door Israël en andere overheden.
[1] Carolyn Hamilton, et al., Administrative Detention of Children: A Global Report (Children’s Legal Center, University of Essex & UNICEF, Feb. 2011) 2.
[2] Pejic, Jelena. “Procedural principles and safeguards for internment/administrative detention in armed conflict and other situations of violence,” International Review of the Red Cross 87 (June 2005): 382.
[3]International Covenant of Civil and Political Rights. Article 9.
Comments are closed.